Om je elfsteden-kruisjes geldig te houden moet je 1 x in de zoveel jaar de tocht fietsen (volgens mij één keer in de vijf jaar), anders gaat de teller naar 1 en wordt je ritje beschouwd als je eerste keer de Elfstedentocht fietsen. In 2013 heb ik de Elfstedentocht voor het eerst gefietst, dus nu 3 jaar later, leek me het juiste moment om weer een dag op de pedalen te staan. Mooi dat je het verslag nog terug kunt lezen, ik meende dat ik de vorige keer veel later binnen was: elfstedentocht 2013.
Via de loting was ik uitgeloot, geen startbewijs, maar via de vraag-en-aanbod site van fietselfstedentocht.frl kon ik van iemand in Leeuwarden een kaart overkopen voor groep 20, starttijd 7.32. Niet al te vroeg, maar ik heb een kaart! Vervolgens kon ik via mijn collega Folkert aan een startbewijs van groep 12 komen, starttijd 6.32 uur, uurtje eerder, nog beter! Mijn kaart weer doorverkocht door een familie uit Dokkum die met het hele gezin de tocht ging fietsen.
Maandagmorgen 16 mei rinkelt mijn wekker om 4.15 uur. De vogels fluiten, de rest van de wereld slaapt nog. Stevig ontbijt, 2 bekers thee, banaan. De fietsendrager zat al achter de auto, fiets opladen, fietskleding aan, mijn Baggizmo (hier zit mijn ipod, beurs, oplader, kabels, mobiele telefoon, fietssleutel en autosleutel in) en kleine rugzak (waar de broodjes inzitten) in de auto inladen, helm, klik-schoenen, wantjes. Om 5.20 uur rij ik weg. Via de haak richting Leeuwarden en dan naar Bolsward. De politie dirigeert ons naar de parkeerplaatsen, ik sta op hetzelfde veldje als waar ik 3 jaar geleden ook parkeerde. Schoenen aan, fiets afladen, tassen omdoen, helm op, wantjes aan en dan rustig Bolsward in. Groep 10 en 11 kunnen zich al gaan opstellen. Rond 6.30 uur mag ook groep 20 gaan lopen. Daar loop je dan in een menigte door de straat waar je je startstempel krijgt, een Snelle Jelle, je nog wat roffels hoort van de Harmonie uit Weidum en vervolgens op kunt stappen. Dat banjeren zorgt ervoor dat je echte starttijd dus een kwartier later is, 6.45 uur fiets ik weg.
Via Witmarsum, door Arum, door Kimswerd (waar ik Grutte Pier een goede morgen wens), door naar Harlingen. Via de mini-rotonde linksaf, Harlingen in. Afstappen bij de stempelplaats en door. Maar daar vallen de eerste druppels, toch wel een redelijk buitje, dus bij de “grote brug” vlakbij waar de boot naar Terschelling gaat afgestapt en de poncho aangedaan. Gelukkig hebben we niet echte hoosbuien gehad, want je rijwielbroek wordt natuurlijk wel nat met zo’n groot stuk plastic om je heen… Weinig van de route naar Franeker gezien door alle regendruppels op mijn bril, bij het stempelen in Franeker door de stempelaars met hun universiteitshoeden eerst mijn zicht weer wat verheldert. Het is weer zo goed als droog, maar ik hou mijn poncho maar aan, zodat deze weer wat op kan drogen en straks weer in mijn rugzak kan. Via Dongjum naar Tzummarum, bij de sporthal langs waar we vele jaren met de Drum- & Lyraselection geoefend hebben. #nostalgie
Bij Minnertsga begroeten de dames die een einde voor mij fietsen alle inwoners, dus zo te zien liggen hun roots (met de tekst “wij zijn anti-lopen” op hun shirts) in Minnertsga. En vandaag de eerste Bekende Fries gezien: Chris Wassenaar loopt met zijn dochter door het dorp. Bij Hallum is het mooi geweest, de poncho gaat in de rugzak. Dit stuk wat in het verleden nog wel eens pittig was, dat viel best mee. Via Marrum naar Ferwerd, Blija en volgende stempelplaats: Holwerd. Ongeveer een kilometer van tevoren kunnen we al afstappen, in looppas gaat het door naar Holwerd. Blijkt later dat het door het vulpunt van de bidons komt dat de boel zo vertraagt, bij latere groepen was het nog erger, maar mij heeft het in dit geval een half uur gekost.
Hierna richting Dokkum. Hier zie ik ook het bankje waar ik tijdens een eigen fietstocht nog wel eens gezeten heb, mooi smûk, prachtig uitzicht. Vorige keren gemist omdat ik een iets andere route fiets, volgende keer als hier weer een blokje om ga, ga ik hier weer langs. In Dokkum staan de dames met hun hoedjes op te stempelen, ik laat mijn stempel zetten door de dame met de groene hoed (de autist in mij gebood mij dit te doen met mijn groene stempelkaart 😀 ). Hier een broodje genomen en mijn eerste valpartij. In de aflopende straat schiet het niet echt op, ik verlies mijn evenwicht en val daarbij net de andere kant op waar mijn klikschoen al vast zit. Bam, daar lig je dan. Maar dan sta je ook snel weer, omdat door je val de schoen automatisch losgeklikt is. Allemaal bezorgde mensen, maar niets aan de hand. We gaan vervolgens via Birdaard (waar ik de eerste bekende tegenkom, Sjoerd Plantinga, van oorsprong een Wergeaster). De ketting van de tandem slaat niet echt aan, maar na wat gepiel doet ie het weer. De mannen stampen flink door, dus ik haal ze pas in Leeuwarden weer in. Bij Bartlehiem krijgen we een appel van de Poiesz, die doe ik eerst in mijn achterzak en fiets door naar Ljouwert. Op de Groeneweg afstappen, eerst een sanitaire stop (allemaal prima geregeld!), een selfie met de Oldehove en een lunchbreak. Daar komen de krentenbollen van Teije de Boer tevoorschijn en natuurlijk de appel van de Poiesz. Als ik weer op de fiets stap en bij de Oldehove langs rijdt word ik nog aangemoedig door Richard Jonkman, mijn “baas” bij UPC. Dat is de 2e bekende vandaag!
Na dit halve uur door naar Marssum en Dronrijp. Hier begint het wat meer te waaien, hoewel er een noordwestenwind zou moeten zijn, heb ik niet echt het idee dat we nu lekker zijwind of m in de rug hebben. In Dronrijp zie ik een bankje, even zitten en de benen strekken. Een Sultana, even naar huis bellen om de huidige positie door te geven, vervolgens scheurt Sjoerd met zijn maat weer op de tandem voorbij en weet ik dat het tijd is dat ik ook weer verder ga fietsen. Via mooie binnendoor-weggetjes naar Baijum, Winsum, Spannum, Kubaard en Hichtum kom je dan weer uit in Bolsward. Even aan de kant gaan staan om mijn twitter-timeline bij te werken, de derde bekende: stagiaire Wilco van TRES haalt me hier in (en die zie ik dus ook niet meer terug tijdens de elfstedentocht). Tweede stempel van Bolsward en weer de fiets aan de kant om rustig het bekertje groentesoep weg te werken. De verkoop van AA-dranken is hier tegenover waar de verkoper met luide stem verkondigt dat je “2 voor 2 euro” kunt kopen.
Weer op de fiets, door naar Sneek. Nu voel je wel de wind in je rug, dus met een half uurtje in Sneek de stempel erbij. Hierna door naar IJlst. Dat ligt vlakbij, dus na 18 minuten staat ook die stempel op mijn kaart. Had nog sneller gekund, we moesten wachten voor de openstaande brug. Het begint hier weer te druppelen, lucht ziet er dreigend uit, dus de poncho maar weer aan. Hierna 21 kilometer naar Sloten. Ook omdat dat nogal rechte stukken weg zijn hakt dat er redelijk in. Je ziet in de verte al de toren van Spannenburg en voor die toren heb je eerst in de buurt van Woudsend (waar een grote tent stond en de muzikanten een lekker stukje rockmuziek lieten horen) al een lange file. Al die auto’s moeten wachten tot wij de weg oversteken. Vlakbij de toren nog een keer. Vervolgens rijdt je door Tjerkgaast, waar ik mijn poncho weer uit doe. Nog een broodje, ik zie hier ook weer mensen een band vervangen (ik kan niet op 2 handen tellen hoeveel mensen ik onderweg hun band heb zien vervangen) en door naar Sloten. Zoals op Omrop Fryslân ook al gezegd werd: het is voor het eerst dat we niet voor de brug hoeven te wachten! Afstappen, door de straat lopen, hierna weer opstappen en door naar de stempelpost. Hier staat ook een camera van de Omrop opnames te maken. Fiets tegen een boom gezet, nog een broodje en toch de poncho maar weer aan gedaan, want het begint weer te dreigen. Via Wijckel naar Balk en richting Oudemirdum. Vind ik altijd het mooiste stukje, het deel waar je gewoon over de weg rijdt tussen de bomenrijen door. Licht afdalende weg, dus zo nu en dan trappen en uit laten rollen. Rond 18.15 uur laat ik hier mijn stempel zetten.
Door richting Mirns. Hier zit nog ergens een flinke klim in, staan twee jongeren die Nirvana draaien en je aanmoedigen. Super! Bij camping De Braamberg doe ik mijn poncho weer uit, wordt gek van dat geklapper. Wel zorgt het voor een stukje isolatie, want het waait flink en het is ook koud. Wel een mooi uitzicht op het Ijsselmeer. Mijn linkerknie waar ik nog wel eens last van had (en waardoor ik soms bleef hangen en geen inhaalacties uitvoerde om de knie niet teveel te belasten) is nu goed doorgesmeerd, want ik heb er geen last meer van. Reden genoeg om een aantal langzaam rijdende groepjes in een lekker tempo in te halen. Dertien uren na mijn start laat ik in Stavoren mijn stempel zetten. We krijgen hier een beker melk, ik zet mijn fiets nog tegen een muur en eet nog een paar Sultana’s. Mooi om te zien dat aan de andere kant in een groot huis 2 oudere mensen zich vermaken met het kijken naar al die fietsers die er langs gaan. Op andere dagen zal het vast een stuk rustiger zijn. En we gaan weer door. Daar hebben we de tweede Bekende Fries van vandaag: Doede Bleeker! Dus een tingel met de fietsbel, “hé Doede!” en door naar Hindeloopen. Via Molkwerum (deze plaats heb ik dit jaar ook al 2x eerder gezien) langs de zeedijk. Hier krijgen we een rolletje king-pepermunt, lekker voor de frisse smaak.
De laatste loodjes. In ongeveer 40 minuten door naar Workum, via een mooie route die ik me niet kon herinneren. Op de markt de stempel laten zetten, luisteren naar de DJ die hier zijn plaatjes draait (onder andere Douwe Bob met Slow Down, maar daar ga ik me nu niet teveel van aantrekken). Hier drink ik mijn tweede (en laatste) Red Bull en zet mijn schoenen weer op de pedalen. Via Parrega en Tjerkgaast rijden we naar Bolsward. Ik rij in een klein groepje wat een lekker tempo heeft. Het begint lichtjes te schemeren, maar dit keer ben ik goed voorbereid, dus zowel het lampje voor als achter op mijn fiets gaat aan. Om 9.30 uur laat ik de laatste stempel zetten, lever ik het finishformulier in en krijg ik mijn begeerde Elfstedenkruisje!
Terug naar de auto, boel inladen en terug naar huis. Dit keer maar even een shortcut, niet via Leeuwarden, maar via Hilaard, Jellum, Weidum en Wirdum. Warm eten, daarna een warme douche en ‘s avonds een welverdiend biertje!
Geweldige dag, het werkt motiverend, de mensen die alle rijders aanmoedigen, de fietsers van verschillend pluimage (met klompen fietsen!!!), de mensen die er een feestje van maken en met de buurt zitten te barbecueën en bier drinken en dan de rijders aanmoedigen (wat ruikt dat vlees lekker….), de kids die aan de kant staan om high-fives te geven, de mensen op verschillende punten die met geluidsinstallaties op eigen initiatief of door een organisatie geregeld plaatjes draaien. Super! Aan het eind van de tocht denk je, mooi, doen we wel weer eens over drie jaar, maar nu de volgende dag ben ik iets minder soepel, maar voel me toch redelijk fit en omdat het volgend jaar 4 weken later is (dus waarschijnlijk beter weer!) misschien toch volgend jaar wel weer. We zien het wel!