In maart dit jaar ben ik naar Feteranen met Freark Smink en Joop Wittermans geweest, een stuk onder regie van mijn overbuurman Jos Thie. Ik kwam Jos korte tijd later tegen in de wachtkamer van de tandarts en omdat we elkaar ook al tegengekomen waren bij de voorstelling Nu van Mini en Maxi kwam ter sprake dat ik redelijk wat theaters bezoek, zo ook de Lawei waar Slagerij van Kampen ging optreden. Omdat ik bij de drumband heb gespeeld raadde Jos me aan om naar een voorstelling van Percossa te gaan, deze groep van 4 mannen staat onder zijn regie en bevat veel slagwerk. Erg veel slagwerk. Alleen maar slagwerk dus. Dit hield ik in gedachten, dus toen later de gidsen van de theaters door de brievenbus vielen even Youtube gecheckt en besloten dat ik hier inderdaad heen moest gaan.
Dus zo zit je dan zaterdagavond 24 oktober 2015 in je auto, auto parkeren in de parkeergarage bij het Zaailand en op naar de Harmonie. Een half uur te vroeg, maar ik kon mooi even in mijn notitieboekje aantekenen welke zaken ik dit weekend nog wilde gaan doen. Bij TRES kort geleden een timemanagement-cursus gehad, wat daar besproken is probeer ik nu zo veel mogelijk in praktijk te brengen. Dat werkt best goed. Voor de voorstelling nog even een kort praatje met Jos en vervolgens de trappen op naar de Rabo-zaal. De zaal is voor het grootste deel gevuld, maar (spoiler alert!) die had eigenlijk gewoon helemaal vol (inclusief balkon) moeten zitten, want het is een top-voorstelling.
Thema van de voorstelling is dat de 4 muzikanten vader zijn en hun kinderen komen dus op één of andere manier voorbij. Zo wordt er begonnen met het kindje in het badje, waarbij ze allemaal een bad-eendje hebben wat piept (en daar wordt een muziekstuk van gemaakt). Een stuk staccato dansen op een gitaar, met een Spaanse muziekstijl. De muur (met dwarsbalk) waar beelden op geprojecteerd worden van het opgroeiende kind. En vervolgens het moment dat de dochter op stap gaat, de vader wacht tot ze thuis komt en met een triangel de tikkende klok wordt verbeeld. De PVC-buizen waar op een licht agressieve manier muziek mee wordt gemaakt. Een soort drum-battle waarbij je echt het zweet van het hoofd ziet druipen van één van de spelers. Het is zwaar werken. Een sketch waarbij één de good guy is en de andere met maskertjes de bad guys. Op de muren en dwarsbalk worden stripfiguren geprojecteerd, afwisselend de goeien en de slechten (Krimson, Batman, Scooby Doo, Lucky Luke, Madam Mikmak). Hierna een chat met de kinderen via ipad en met een laptop, waarbij Skype het laat afweten. Gelukkig is er nog een oude (stoffige) typemachine om een briefje te tikken.
En dan staan de mannen te buigen en denk je ineens, oh, is het nu afgelopen? De show begon om 20.30 uur, er was geen pauze, op dat moment is het rond 22.00 uur. Ja, de show is dus afgelopen. Daarom kwam de staande ovatie iets later op gang, omdat de show continu doorgaat in een flink tempo heb je het gevoel dat er net een half uur of drie kwartier voorbij is. Een compliment dus voor JanWillem, Niels, Eric en René en natuurlijk de rest van de crew (o.a. licht/geluid) die er zo’n gestroomlijnde show van gemaakt hebben.
Mocht je nu denken, die show wil ik ook wel eens zien, de speellijst staat hier. Ze zijn op 28 januari weer in Friesland, De Koornbeurs in Franeker.
Zo nu en dan vang je al wat op van de voorbereidingen, zit je zelf rond te kijken of er nog coole gadgets zijn (de gadgets die wel interessant zijn, blijken dat net de Kickstarter-projecten zijn waarbij de einddatum verstreken is…) en dan ineens gaat het snel. Vrijdag 23 oktober krijgen we bij TRES de preview van Frank zijn presentatie, je vliegt door het weekend heen en dan is het dinsdag 27 oktober, Trendship 2015 in Sportstad Heerenveen. In de sporthallen waar eerst nog turners en andere sportievelingen rondliepen of hun oefeningen deden, dat is nu ons domein, de trussen hangen aan de plafonds, het podium staat, de grote schermen hangen en de stoelen staan te plek.
De taken zijn verdeeld, er staan een aantal mensen bij de ingang, anderen plaatsen de flesjes op de stoelen. De klok tikt door. Het is 13.30 uur, het publiek begint naar binnen te stromen. Alleen stroomt het niet altijd, want er worden bekenden gespot, gesprekken in gangpaden gestart, een bakje koffie gedronken. Vervolgens op de hoek of middenin de rij gaan zitten. De klok tikt door. 14.00 uur sharp is de aftrap (toepasselijk zo vlakbij het stadion). De mensen stromen nog naar binnen tijdens het intro van Jan-Willem, spijtig, want daardoor missen nogal wat mensen zijn verhaal. Iets met een linker- en rechterhersenhelft.
De laatste tijd neem ik een notitieboekje mee om aantekeningen te maken, zodat ik later nog eens terug kan lezen wat er nu gezegd is. Die heb ik vandaag niet bij me, dus ik moet het nu met die linker- en rechterhersenhelft gaan doen. De eerste spreker is Daan Roosegaarde. Zijn presentatie loopt als een trein. Goed verhaal, goede ondersteunende video’s. En ook boeiend materiaal, zoals het lichtgevende fietspad en een smog-opruimpaal. Eén van de items die blijft hangen is dat hij van bepaalde zaken niets weet, maar dan op zoek gaat naar de mensen die er wel verstand van hebben en zo dus hele mooie en goede dingen kan maken. De meeste bedrijven blijven in hun eigen vakgebied, maar daardoor overschrijden ze geen grenzen waardoor ze kunnen evolueren naar een grotere of betere organisatie.
De volgende spreker is Marcel Timmer die een verhaal doet over de ontwikkelingen en de verwachting dat elk bedrijf een soort softwarebedrijf gaat worden. Ik had gehoopt op iets meer Windows 10 / .NET development-zaken. Maar goed, daar ben je dan ook beroeps-nerd voor.
Na deze 2 presentaties heb ik een lichte dip. Had misschien ook nog even een bakje koffie moeten nemen, dat ene stukje brood was misschien niet voldoende. Maar… dan komt het Drum Café binnen. Een stevig stukje slagwerk op de djembé en het opzwepen van het publiek om mee te klappen. Iedereen is hierdoor weer volledig gefocust voor de presentatie van Frank.
Frank zijn presentatie gaat niet zozeer over de (toekomstige) ontwikkelingen, maar meer over de mensen die op dit moment online zijn. Belangrijke groepen daarbij zijn de millennials en de centennials. Wil je de aandacht van deze groepen, dan zul je deze op verschillende manieren moeten benaderen. Zo geeft Frank het voorbeeld van PewDiePie. Hij heeft 10 miljard views op Youtube. Betekent dit nou dat de centennials al zijn filmpjes bekijken of meer dat mensen hoofdschuddend (als ondergetekende) naar een filmpje kijken en denken ‘ik weet niet wat dit is, maar ik vind het niet leuk, kan er niet om lachen, dus mij zie je hier niet weer’.
Het is in ieder geval een eye-opener. Als je de jongere viewers wilt benaderen, zal dat met een grappig filmpje van André van Duin (meneer en mevrouw De Bok) bij de generatie X nog wel lukken, maar dat is pre 1980… En ik maar denken dat de Happy Tree Friends nog hip waren 🙂
Jan Willem houdt een afsluitend gesprek met Frank en sluit daarmee het deel van de presentaties af. We kunnen naar de naastliggende zaal waar verschillende gadgets klaar liggen om te bekijken of te testen. En natuurlijk het bijbehorende netwerk-deel. Je kunt even bijpraten onder het genot van een drankje en een stukje kaas/worst. Zo staat hier ook No Risk uit Groningen (met ex-collega Erwin Soolsma) met 2 simulatoren. Zet een Occulus Rift op en rijden of vliegen maar. Ik krijg het voor elkaar om 2x de motor op te blazen, oeps… Mooi spul mannen!
Flink wat bekenden gespot. Uilke van Coolminds, de mannen van Webwijs die regelmatig een nieuwe website online zetten en na de presentaties nog gesproken met ex-UPC-collega Hessel van Tuinen die hetgeen Daan Roosegaarde besprak allang in de praktijk brengt. Teams samenbrengen, werken met developers in de Oekraïne en netwerken bij verschillende bedrijven.
Om 18.00 uur is de afsluiting, we eten nog met de TRES-ploeg in het restaurant en gaan vervolgens tevreden huiswaarts. Een geslaagd event. Volgend jaar maar weer!
Het is druk bij TRES. Of eigenlijk, zoals we het bij de cursus timemanagement geleerd hebben, heeft TRES een volle agenda. Er is dus plek voor een “nieuwe” medior .NET developer. Nu loopt het niet echt storm met aanmeldingen, waarschijnlijk omdat jij (net als ik) redelijk honkvast bent. Bij mijn vorige werkgever heb ik tenslotte ook 9 jaar doorgebracht. Maar in december 2013 heb ik gereageerd op een vergelijkbare vacature bij TRES, ben ik in maart 2014 aan de slag gegaan (omdat er een opzegtermijn van 2 maanden bij mijn oude werkgever was, anders had TRES me in februari al willen laten beginnen) en ik zit er nog steeds. Laat ik eens een lijstje tonen van de redenen waarom ik overgestapt ben, misschien concludeer je na het doorlezen daarvan dat dit ook op jou slaat. En hé, je kunt altijd een gesprek hebben bij TRES. Maak eens kennis en test de koffie, de brandstof van elke .NET developer back-ender!
.NET development
Bij mijn vorige werkgever is uiteindelijk de beslissing genomen om over te stappen naar PHP. Het aannemen van nieuw personeel gaat makkelijker/sneller, omdat er meer PHP developers zijn dan .NET-ters. Hoewel PHP meer object-georiënteerd wordt, vond ik het toch wel fijn om in Visual Studio te werken (lang leve intellisense, beter debuggen, je variabelen inspecteren), met MS-SQL databases te werken (triggers/stored procedures), je code van tevoren te kunnen builden zodat je van tevoren al bugs eruit haalt die je anders tijdens productie pas tegenkomt. Dus ik zat al een beetje rond te kijken of er vacatures waren voor .NET development.
Weet wie er werkt
Altijd spannend om naar een ander bedrijf over te stappen, om een sollicitatiegesprek te hebben met mensen die je niet kent. Nu had ik de mazzel dat ik al een aantal mensen kende. Folkert had me al eens gepolst, maar ik wilde (natuurlijk) wel eens weten wat mijn mogelijke toekomstige collega’s van het werken bij TRES vinden. Pieter heeft bij Coolminds als stagiair/afstudeerder gewerkt, dus hem eens gevraagd hoe het werken bij TRES hem beviel. Blijkt mijn oud-UPC-collega PieterQ hier ook te werken. En mijn oud-klasgenoot Willem ook! Al ruim 10 jaar. Hmmm… veel mensen werken al jaren bij TRES. Heel verschil met het vorige bedrijf waar je door het boekje met werknemers bladerde en kon afstrepen: die werkt hier niet meer, die werkt hier niet meer, etc.
Visie
TRES is succesvol. Het bedrijf is een flink aantal jaren geleden opgericht en heeft een goede drive om een grote speler in de IT-markt te zijn en te blijven. Bij het bedrijf waar ik werkte had ik nog wel eens twijfels, was er überhaupt wel een strategie? Projecten die tussentijds gestopt werden omdat de klant niet betaalde, daarna weer verder gingen omdat er betaald was, maar je soms hoofdschuddend in de code zat te kijken hoe het gebouwd was. Waar zaken naar voren kwamen (wat doen we met security), maar er verder geen acties op ondernomen werden. Bij TRES heb ik dat gevoel niet. Wat ondersteunt dit allemaal?
Motivatie om je te certificeren. Zelf ben ik (nog) niet Microsoft gecertificeerd (zit op de helft), maar TRES is degene die je stimuleert om het wel te doen. Blijf je na de tijd met je collega’s in de boeken zitten, proefexamens doen, het eten wordt door TRES betaald. Je examen wordt door TRES betaald (met natuurlijk wel een klein beding in je contract, maar dat is logisch). Bij het vorige bedrijf kwam er vanuit het bedrijf weinig tot geen initiatief om dit op te pakken, onder andere een reden voor andere collega’s om ergens anders te gaan werken.
Trendship. Een groot evenement bij Sportstad Heerenveen. Drie sprekers, gadgets en een groot netwerkevenement na deze presentaties. Begint inmiddels een begrip in Friesland te worden. De NDC groep heeft in het ochtenddeel een eigen sessie. Dat je het lef hebt om dit te organiseren en het dan (gelukkig) zo’n groot succes wordt, petje af.
Fresh Friday. Bij mijn vorige werkgever hadden we in het verleden aan het begin van de maand een overleg aan de grote ronde tafel. De verkopers die bespraken welke deals er gesloten waren of eraan zaten te komen. Andere zaken die in het bedrijf spelen. Uiteindelijk is overleg helemaal vervallen. Bij TRES hebben we elke 1e vrijdag van de maand een Fresh Friday. Om 16.00 uur gaat je pc uit en ga je naar de kroeg. Een afdeling geeft een presentatie en andere zaken worden besproken onder het genot van een drankje en een knabbeltje. En zo nu en dan een XL versie, waarbij we na de tijd ergens gaan eten en vervolgens gaan tennissen of bowlen.
Het jaarlijkse uitje. Toen ik begin 2014 bij TRES kwam had ik de mazzel dat ik meteen mee mocht, dat werd in het Pinksterweekend een lang weekend Ibiza! In 2015 zijn we naar Barcelona geweest. Super. Op een informele manier met je collega’s op stap, even bijkomen, je vitamine D gehalte in de zon bijwerken. Het is niet zozeer dat je “ver” weg gaat en de baas de reis en het hotel betaalt, mijn insteek is dat als het zo zou uitkomen ik best zelf een deel zou willen bijdragen om mee te gaan en een lang weekend Terschelling is ook gezellig. Het gaat erom dat je met zijn allen een leuk weekend hebt.
Pensioen. Sommige mensen vragen: wat is dat? Bij het vorige bedrijf waar ik zat werd dat niet (meer) geregeld. Vraag is inderdaad of je daar later nog wat aan hebt, want bij de sessie van Martijn Aslander liet hij zien dat er bij de pensioenfondsen in de ‘oude technologie’ wordt geïnvesteerd, wat later niet zoveel meer waard zal zijn. Maar goed, TRES doet het wel, het is altijd handig dat er toch ergens een potje staat als je later op je 70e stopt met werken.
Bonus. Gaat het goed met het bedrijf, dan gaat het ook goed met jou, want aan het eind van het jaar krijg je nog wat extra’s op je rekening.
36-urige werkweek. Tot nu toe heb ik steeds 40 uur in de week gewerkt. Maar ik kreeg de keus, wil je 40 of 36 uur werken. De keuze was snel gemaakt, 36 uur. Je krijgt iets minder salaris, maar het is heerlijk dat je op één vrije middag wat zaken kunt regelen die je anders in het weekend had moeten doen. Zorgt ervoor dat je ook weer relaxter op je werk komt. Ik hoor hier een win-win combi!
Extra’s. Zoals bij het intro al genoemd werd, hadden we een tijdje geleden bij TRES een timemanagement-cursus (door André Tolsma). Even een paar eye-openers om je dag efficiënter in te delen, om je postvak in overzichtelijk te krijgen en meer tips om weer wat lucht te krijgen in je “drukke” leven.
Enige minpuntje wat ik nu zie is dat ik nu niet meer op de fiets naar het werk toe ga in de zomer, naar Leeuwarden deed ik dat regelmatig. Het is wel zo dat TRES prima bereikbaar is, je geen last van files hebt, dus binnen het half uur ben ik weer thuis.
Tot zover mijn glorie-halleluja verhaal. Zoals bij elk bedrijf zijn er wel zaken die beter kunnen, maar dat heb je volgens mij overal. Het verschil met het bedrijf waar jij nu werkt is dat er bij ons wel wat aan gedaan wordt. Vorig jaar werkten we nog op de K.R. Poststraat. Was het zomer, dan stond het zweet in je bilnaad, want de koeling werkte niet goed. Maarrr… we werken nu aan De Opslag in Heerenveen. Prachtige grote ruimte en een prima airconditioningsysteem, je merkt pas dat het tropisch weer is op het moment dat je buiten staat. Bij de vorige vergadering van ons backend-team kwamen we erachter dat onze vorige vergadering een half jaar geleden was. Agenda erbij, nu meteen voor de volgende maand vastleggen. Actiepunten opgesteld om ons te verbeteren, beter binnen het bedrijf te passen (interactie met de frontend-afdeling die bijvoorbeeld al een stuk verder zijn met de Github-integratie).
Oftewel, het was goed, het gaat fijn en het wordt alleen maar beter. En als jij degene bent met .NET-skills en bij ons aan de slag wilt, join the force. Uh, the team!
Ter inspiratie nog even een promo-filmpje, zodat je meteen even kunt kijken hoe onze werkruimte eruit ziet.
Lijkt het je wat? Neem dan contact op via deze link: .NET developer medior Als er een gesprek komt, zou ik het wel op prijs stellen als je meldt dat je via mijn site gemotiveerd bent geraakt 🙂
Of denk je, dit lijkt me wel wat, maar ik mag me nog geen medior noemen? Geen nood! Op dit moment (25 oktober) zoeken we ook nog een Junior/Trainee. Klik maar: .NET developer junior/trainee
En om deze post af te ronden, het thema van Defqon 1, 2015: No Guts No Glory!
Zonder een beetje lef kom je er niet …
Zo zit je de 16e in Leeuwarden in de Harmonie bij de Beatles, zo ga je zaterdag 17 oktober om 19.15 uur in de auto naar Theater Sneek, vanavond is hier Peter Tuinman als De Cock (met cee-oo-cee-kaa) en de rest van de cast met de voorstelling Baantjer Live 2. In november 2013 heb ik de eerste Baantjer in het theater bezocht, dat beviel zo goed, daarom ook een kaartje voor deze voorstelling gekocht. De parkeerplaats vlakbij was vol, maar bij de Korte Veemarktstraat is altijd nog wel plaats.
De portier in zijn rode uniform staat weer bij de deur, bij binnenkomst mijn kaartje gescand en door naar de garderobe waar ik mijn jas af kan geven. Er is een grote wand met politietekens en daar worden opnames gemaakt. En er lopen (nep) agenten rond. Het is het 35-jarige jubileum van De Cock. Dus je kunt een boodschap inspreken die voor het beginnen van de voorstelling op het podium wordt vertoond. Leuk gedaan, want er zit ook een BN-er in dit fragment. Iedereen rondkijken waar hij dan in de zaal zit 😉
Je moet meteen goed opletten, want wat er aan het begin gebeurt, dat komt later weer terug in de voorstelling. Er wordt iemand onwel. Er valt (natuurlijk) een dode. En de verdenking gaat van de ene naar de andere. De personages op het podium zijn De Cock, Vledder, commissaris Buitendam, Yvonne Joosten (de ladyspeaker / organisator van het feest), de wethouder en een aantal stagiaires die de politie-opleiding volgen.
In de pauze zijn er (weer) zaken afgezet met linten, kan er DNA worden afgenomen door de politie en wordt er gebak bezorgd (ja, ook dit komt terug in de 2e helft, dus let op!).
Een goed plot, prima cast, dus een erg leuke avond gehad! Stukje in de Leeuwarder Courant was niet zo lovend, maar van mij mag er over 2 jaar best een Baantjer Live 3 komen!
Vrijdag 16 oktober om 19.15 uur in de auto naar de Harmonie in Leeuwarden, de Bootleg Beatles treden hier op. Ik kan de muziek van Beatles (en Rolling Stones ook) wel waarderen, dus dit leek me wel wat. Ik zit op de eerste rij, precies in de midden, topplaats! De mannen komen op, ik weet niet wat er met hun gezichten aan de hand is, maar ze zien er redelijk “strak” uit zoals de Beatles in hun begindagen. “Ringo” zit achter het drumstel, “John Lennon” speelt op gitaar net als “Paul Mc Cartney” en “George Harrison”. Ze hebben pruiken op waardoor het nog echter lijkt. En ken je die voetbalpoppetjes die je op je TV kon zetten met die losse bewegende hoofdjes? Zo beweegt George zijn hoofd ook. Het zijn de details die het doen 🙂
Tussendoor wat beelden op het grote scherm op de achtergrond van de 60’s en 70’s. Komt ook nog ergens beeld van de Rolling Stones tussendoor, met Mick Jagger en heel toepasselijk hoor ik ergens achter uit het publiek een “boe!!!” komen. Maar man, wat zijn ze goed. Love me do, Twist and Shout, Roll over Beethoven, Yesterday. Het eerste uur vliegt voorbij, om kwart over negen is het pauze. Als ik opsta blijken er precies achter mij nog 2 bekenden te zitten, Harrie en Tjittie, die ook mee waren met de vakantie naar Kroatië.
In de pauze neem ik een biertje en kom ik nog een bekende tegen, een oud-collega van UPC. Nog even bijgepraat en dan duurt de pauze kort, want de intercom meldt dat we ons weer moeten verzamelen in de Aegon-zaal. Als ik weer op mijn plaats zit, zegt mijn buurman tegen me dat Sgt. Pepper zo komt, ik zeg tegen hem dat ik vermoed dat we ook de Yellow Submarine nog te horen krijgen. En we hebben beide gelijk, want deze nummers worden gespeeld. De mannen hebben zich verkleed in de Sgt. Pepperpakken, na de tijd komen er weer beelden op het grote scherm en komen ze weer omgekleed terug. “John” met zijn ronde brillenglazen en spijkerpak, zoals al eerder gezegd, net echt. Dan komen de nummers als Paperback Writer, Ticket to ride, Penny Lane, All you need is love, Hey Jude, Ob-la-di, ob-la-da nog voorbij en nog meer nummers. Om het met de woorden van de Leeuwarder Ricky te zeggen: genot!
Na het verlaten van het podium komen ze op ons “we want more, we want more!” weer terug om nog twee nummers te doen. De show zou afgelopen zijn om 22.05 uur, maar volgens mij was het rond 22.45 uur. Dan krijg je waar voor je geld 🙂 Na een afsluitend biertje de jas bij de garderobe opgehaald, bij het naar buiten lopen kom ik de 3e bekende tegen, mijn oud-dorpsgenoot Christina die na de band eerder al eens eerder had zien optreden en zo enthousiast was dat ze de band nogmaals wilde horen en zien optreden. Helemaal mee eens, als ze weer in de buurt gaan optreden ben ik ook weer van de partij!
