Zaterdag 24 mei 2014 vroeg opstaan, 6.00 uur. Het was mijn bedoeling om 6.45 uur in de auto te zitten, maar dat wordt ietsje later, 7.00 uur. Ik mocht om 7.24 uur vertrekken, maar dat wordt hem niet. Vorig jaar was de elfmerentocht nog over 2 dagen verdeeld, maar doordat er niet genoeg vrijwilligers geregeld konden worden is het teruggebracht naar één dag. We rijden dus in optocht sportpark Schuttersveld voorbij, daar staat het al vol. Bij het Antoniusziekenhuis langs, erachter is een straat waar het Bogermancollege staat, met een aantal parkeerplaatsen, dus daar de auto maar neergezet, fiets eraf, helm op, clickschoenen aan en rijden maar. Zo ver zit ik dan ook weer niet van het sportpark af, maar omdat het te druk is bij de eerste stempel die je moet hebben vertrek ik om 8.00 uur (volgende keer ook binnen stempelen?). Maar goed, door het oponthoud ziet toevallig Dick me staan wachten, wat een toeval dat je elkaar tussen deze duizenden mensen dan nog een bekende tegenkomt.

Op naar Terherne, waar de volgende stempelpost is. Zonnetje erbij, dus halverwege stop ik even en doe mijn trainingsjack uit, dit kan wel in korte mouwen. Door naar Delfstrahuizen, via Lemmer naar Joure. Onderweg nog een grote groep motorrijders, waarbij één mij vraagt wat voor toertocht dit is. Die komt vast niet uit de buurt 🙂 Tussen Sondel en Balk valt er zo nu en dan een drupje, maar daar blijft het gelukkig bij. Eerlijk gezegd vond ik dat het mooiste stukje om te fietsen, door de bossen, dus de lekkere lucht van dennennaalden, mooie asfalt fietspadjes en weinig last van wind. Bij de stempelpost van Balk eet ik een paar broodjes, even rust. Dat had ik nodig. Naar de volgende stempelpost bij Elahuizen, dat is maar een kort stukje. Vlakbij het water, dus elk jaar een straffe wind. Ook dit jaar weer een stukje koeke om de inwendige mens te versterken, dikke prima.

Dan naar Warns, daar zitten we op ongeveer 2/3e deel van de route. Voordat we in Warns zijn, in de buurt van Kolderwolde ga ik even op een bankje zitten. Perfecte timing, want er komt een toeterende vrachtwagen aan, maar even een filmpje van gemaakt, via Google/Twitter gevonden dat dit Voetbalvereniging de Walde was:

In Warns gestempeld, een flesje cola achterover geslagen en buiten kom ik nog een bekende tegen, Pieter Braaksma, oud-klasgenoot van Mavo Nijlan. Zo heb je het op Facebook over de Elfmerentocht, zo kom je elkaar ook nog tegen. Goed, 2/3e deel zit erop, dus op naar de laatste 50 kilometer. Stap je op je fiets, kun je bijna meteen weer afstappen, want de brug gaat open, daar moeten nogal wat bootjes doorheen. Door naar Oudega. Hier zitten ook een paar stukken in waarbij we de wind in de rug hebben, dus dan maak je flink tempo, maar op het laatste stuk ook waarbij je recht tegen de wind op moet boksen. Zo nu en dan begin ik mijn knie lichtjes te voelen, maar dat gaat verder wel goed. Bij Oudega nog een broodje gegeten, laatste Capri-Sonne opgedronken en vervolgens door naar Sneek.

Op een bepaald moment zie je dat je nog 9 kilometer moet fietsen, dan is het toch wel even ‘poeh, poeh…’, maar net als bij mijn vorige fietstocht van 125 kilometer is dan de redding nabij. Een vrouwelijke deelneemster haalt mij in, een kreas frommes, staartje en een mooie derriëre, dus 2 kilometer hou ik het toch nog vol om flink op de pedalen te trappen. Dan komt toch de klad erin, zij fietst door, mijn tempo kakt in en rustig fiets ik vervolgens naar het sportpark. Laatste stempel, papieren invullen en de medaille in ontvangst nemen. Het is inmiddels 15.30 uur, een mooie tijd. Kom ik hier weer Pieter tegen, dus ook hij heeft het gehaald. Dan merk je dat even lopen de boel ook weer wat losser maakt, het laatste stukje fietsen naar de auto gaat ook nog wel best rap.

En de logging via mijn GPS receiver: endomondo.

Dan nog een paar huishoudelijke mededelingen;

Complimenten voor de organisatie en vrijwilligers, het was allemaal weer prima geregeld. Aandachtspunt is het stempelen bij vertrek, dat was nu een bottleneck, dus misschien kan dat volgend jaar anders.

De foto bij dit artikel heb ik genomen bij de stempelpost in Balk.

En ik wil de andere deelnemers bedanken, en dan met name de mensen die in grotere groepen reden. Er waren nogal wat die me ingehaald hebben, maar een behapbaar tempo hadden, waardoor ik in de staart aansluiting zocht en op die manier zo nu en dan mezelf een schop onder de kont gaf om iets meer gas te geven. Als je alleen fietst wil het tempo nog wel eens terugzakken naar 20 kilometer per uur, maar als ik achter een groep reed kon ik toch vaak wel rond de 25 / 27 kilometer per uur vasthouden, wat er dus ook voor heeft gezorgd dat ik een mooie eindtijd had!