Dinsdag 22 april 2014 in de auto naar de Lawei, vanavond treedt hier de Golden Earring op. In de grote zaal, weer een perfecte plaats, want ik zit op de 11e rij, mooi in het midden, rechtstreeks uitzicht op het drumstel van Cesar Zuiderwijk. Ik ben geen kenner, maar de “grote hits” zijn natuurlijk wel bij mij bekend en die komen ook voorbij. Radar Love, the Lady Smiles, Twilight Zone, Another 45 Miles. Ook eindelijk weer eens een voorstelling / optreden waar een pauze tussen zit, dus even rustig een biertje drinken en daarna door met de 2e helft.

Prima slagwerk, Barry Hay en George Kooymans zingen en spelen met hun gitaar de sterren van de hemel. De roadie (ik neem aan dat de dame bij hun hoorde) heeft het druk, want bijna elk nummer wisselt George van instrument. Rinus Gerritsen heeft een rustiger rol, hij zit het grootste deel van de voorstelling naast het drumstel op gitaar te spelen, of is toetsenist. Een zeer geslaagde avond waarbij je zelf tijdens het toiletbezoek in de Lawei nog aan het mee-neuriën bent 🙂

Zaterdag 19 april 2014 sta ik om 5.30 uur op, 6.00 uur zit ik in de auto, 6.20 uur staat de auto in de parkeergarage en 6.35 uur zit ik in de trein naar Amersfoort. Leuke Engelse jongedame achter mij vraagt of deze trein door rijdt naar Utrecht, dat kan ik bevestigen. Op station Amersfoort overstappen, rond 9.05 uur ben ik op Amsterdam Centraal. Eerst een cappuccino, daarna loop ik naar het hokje van Lovers, hier is de kaartverkoop. Kaartje had ik al, maar daar wordt uitgelegd waar je kunt opstappen. Bij de opstapplaats onderaan de brug kun je uit twee rondvaartboten kiezen. Ik stap in de linker en rond 9.35 uur gaan we van wal. We gaan eerst nog naar de andere kant van de brug waar ook een opstapplek is, een bus vol met Duitsers stapt inclusief de chauffeur aan boord.

Daarna begint de echte rondvaart. Eerst een stukje het IJ op, de golven zijn hier aardig hoog en met zo’n laag liggende boot merk je het nog meer. Daarna varen we lang het NEMO gebouw wat ik tot nu toe alleen vanuit de trein gezien heb. Vervolgens varen we Amsterdam binnen. Zo zien we de grachtenpanden, de woonboten, zie ik het huis waar ingenieur Lely geboren is, varen we bij de Heerengracht langs waar o.a. het pand van Moszkowitcz Advcatenkantoor is en ik bij mijn eerste bezoek aan het Rijksmuseum langs gelopen ben, en we varen bij het Anne Frankhuis langs. Het valt me op dat er zo nu en dan een Green Wheels auto op de kade staat. Rond 10.50 uur kunnen we weer uitstapen.

  

Hierna loop ik het Damrak op, de Beurs van Berlage is op 5 minuten lopen, even zoeken naar de ingang (die is om de hoek) en nog op slot. Om 11.00 uur zou die open moeten zijn, maar ze krijgen de boel niet goed open, dus we mogen via het café naar binnen lopen. Kaartje laten zien en ik kan naar binnen, 100 jaar BN’ers in de reclame. Foto’s, advertenties, korte tv-fragmenten. Rijk de Gooyer in de skilift (mijn vrouw is naar beneden gedonderd, kan ik ff vangen), Bert Kuizenga die namens Reaal vraagt hoe ze heet, Rijk: ik geef haar even. Bert: ze was toch naar beneden gevallen? Foutje, bedankt! Als er nu echt wat is Reaal regelt het allemaal. Gerard Cox die als tijger naar binnen loopt bij een groepje jagers: ik ben van de Duyvis en nu hoort ik dat er hier een fuif is. Komt het de heren gelegen… Neergeschoten wordt en als tijgerkleedje op de grond blijft liggen. Peer Mascini van de Melkunie met de koeien: ik had het nog zo gezegd, geen bommetje! Nog een ouder fragment “dan verkoop je toch gewoon je boot” en een paar filmpjes met good old Loekie de Leeuw. Ongeveer 1.5 uur rondgewandeld, zeker de moeite waard!

  

Na een korte sanitaire stop even wat gegeten en gedronken in het Beurs van Berlage café en vervolgens verder gelopen. Bij de kermis op de Dam afgeslagen, op naar het Anne Frankhuis. Hier staat een lange rij, dus ik sluit achteraan om 13.30 uur. Één van de dames voor mij is panisch voor duiven, dus zo nu en dan zwaait ze met haar tas om de willekeurige duif die in de buurt komt weg te jagen. Om 15.00 uur kan ik mijn kaartje kopen. Vervolgens loop je via een vast schema door het gebouw heen. Het valt me op dat er behoorlijk wat Duitse bezoekers zijn. Korte filmfragmenten, teksten uit Anne haar dagboek op de muur en de boekenkast die nu nog niet, maar binnenkort wel in glas gehuld is. Zo zijn ook de prentje’s die op de muur geplakt zijn beschermd. Indrukwekkend.

Om 16.00 uur loop ik weer naar buiten, hier staat iemand viool te spelen. Klinkt goed, het is dat ik de trein wil halen, anders was ik nog even blijven luisteren. Teruglopend kom ik ook nog een voormalig docent van Hogere Informatica tegen die op de fiets rijdt (Sibbele). Wat een toeval! Als ik over het Damrak loop en bij de Beurs van Berlage langs loop zie ik dat er 2 grote limousines voor de deur staan. Waren hier al die zitplaatsen in het café voor gereserveerd? En welke VIPs zijn er geweest?

Om 16.30 uur stap ik in de trein naar Amersfoort, maar die zit te vol, ik kan nergens zitten, dus daar stap ik weer uit. Aan de andere kant staat een trein die naar Zwolle gaat, dus daar maar ingestapt, hier wel genoeg vrije zitplaatsen. Deze trein gaat niet via Amersfoort maar via Almere.   Bij Almere moeten we er echter uit, in verband met werkzaamheden gaan we met de bus naar Lelystad. Dit wordt via de speaker gemeld, maar dat is zo zacht (en de mensen naast me kletsen er dwars doorheen) dat ik me afvraag of ik er uit moet. Op zich geeft het bord al aan dat de trein weer teruggaat. Een stewardes die in de trein zit bevestigt dat ik met de bus moet, dus ik stap uit. Sympathieke buschauffeur en zo zie je ook nog eens wat van Almere, want daar kom je ander ook nooit. In Lelystad gaan we met de trein via Dronten en Kampen naar Zwolle. Daar een klein half uurtje wachten, vervolgens met de trein naar Leeuwarden, hier sta ik om 20.17 uur weer op het perron. Een geslaagde dag!

Twee weken geleden werd De Kwis op de televisie weer afgesloten door Paul de Leeuw met: “wil je ook een keer in het publiek zitten, check dan onze site”. Die avond gedaan, in eerste instantie leek het dat alleen VARA-leden een kaart konden bemachtigen. Maar na even doorklikken blijken er ook last-minute-tickets te zijn, waar je dan 15 euro voor betaalt, maar goed, dat is geen probleem.

Een berichtje op Facebook gezet of er meer mensen zijn die naar de uitzending willen gaan (tsja, dan is het toch jammer dat je geen vriendin hebt, want dan had ik even de blits kunnen maken: “hey schatje, ik neem je zaterdagmiddag mee naar de studio!”), maar daar komt geen reactie op. Nou, whateverrrrr…, dan ga ik wel alleen. Kaartje geboekt, geprint en om 12.00 uur installeer ik me in mijn auto. Geschatte reistijd 1.5 uur, ik kan nog wat obstakels tegenkomen, zaal gaat open om 14.00 uur, om 14.45 uur begint de show.

De reis loopt voorspoedig, alleen de Ketelbrug staat open en de paar stoplichten die ik tegen kom, daar hoef ik niet lang voor te wachten. Meestal heb ik SlamFM ervoor, maar omdat mijn zenderkeuze bij het opstarten gehusseld is, staat ie op 100%NL. Brrrr… gauw naar een andere zender. En zo kom ik op Radio 10 (zonder Gold?) waar allemaal chille platen uit de 80s gedraaid worden. Relaxed.

Om 13.30 uur ben ik bij Studio Cé, vlakbij kan ik in het gras parkeren. Nog even gewacht, want ik zag al dat de mensen buiten stonden te wachten. Om kwart voor 2 loop ik ook die kant op en op hetzelfde moment gaat de boel open, dus ik kan doorlopen en we kunnen naar binnen lopen. Hier lever ik het kaartje in, een toegangskaartje krijg ik hier weer voor terug. Je kunt hier wat drinken krijgen. Enige nadeel is dat er sta-tafels staan, maar dat je niet ergens kunt zitten. Voor minder mobiele mensen niet echt een optimaal, maar goed, daar zal vast wel wat voor te regelen zijn.

Vervolgens mogen we de zaal in. Hier lever je het kaartje weer in en wordt je door een oudere man naar je plaats gedirigeerd. In werkelijkheid is het heel anders dan je op TV ziet, want ik had verwacht dat er hele hoge tribunes waren, maar het blijkt veel minder hoog te zijn. De stoelen op de tribunes zijn ook gewone stoelen. De rij waar ik door loop is al helemaal vol. Dan blijkt optie B actief te worden, zijn de stoelen vol, dan moet het publiek dat er dan in komt op kussentjes op de tribunes zitten. Dus je zit op een kussentje, voor je de stoelen van de rij voor je, en achter je de knieën van degene die achter je op een stoel zit. Niet een ideale situatie, maar goed, het is te doen. En de kussentjes zitten zacht 🙂

De opnameleider laat Paul de Leeuw opkomen die ons vervolgens uitlegt hoe het werkt. Dus de band onder leiding van Miguel, de lopende band, etc. Daarna beginnen de opnamen. Een cameraman neemt Paul de Leeuw op als hij de gast (Joris Linssen) introduceert. Daarna komt Joris binnenlopen en nemen ze de week door aan de hand van een paar foto’s die hij gemaakt heeft. Daarna draait ” de ui ” open en verschijnen de mannen van de Kwis, Joep van Deudekom, Niels van der Laan, Jeroen Woe en Rob Urgert. Zij nemen de week door aan de hand van een aantal uitspraken, zoals ‘koningin Maxima komt er bij mij niet in’. Wie heeft dit gezegd? Michelle Obama na het onderonsje dat Maxima met Obama heeft gehad, een bedrijfsleider die alleen maar Nederlanders aanneemt of prinses Amalia die haar moeder niet in haar boomhut toelaat? Hoe bedenk je het 🙂 1 fout, dus er komt 10 seconden bij de uithaal van ‘Mexico’, het lied van de Zangeres zonder Naam wat Joris aan het eind moet zingen.

Daarna gaan we door naar het zang-deel. Niels en Jeroen zingen ‘ we gaan naar Rio’. Hierna komt de vraag wie een WK-hit gaat scoren. Dat blijkt Gordon te zijn, fout beantwoord, dus er komt weer 10 seconden bij.

Daarna krijgen we de spannende toon. Paul doet een uitspraak en uit 3 opties moet Joris het juiste antwoord kiezen. Wendy van Dijk had vorige week 4 antwoorden goed, Joris moet er meer hebben (en dat lukt, 7 stuks). Hierna worden nog een aantal van deze vragen besproken. Het hete eten wordt door Joris weggespeeld.

Hierna krijgen we de lopende band. Zo zie ik dus dat het kwijtraken van het bankafschrift wat gezocht wordt door Opstelten flink gepersifleerd wordt door de mannen, maar dat dit (extra stuk) uit de uitzending geknipt is. Nam waarschijnlijk net iets teveel tijd. In ieder geval, de drugs worden door Joris weggespeeld.

Daarna is het al bijna afgelopen, Joris moet dus Mexico van de Zangeres zonder Naam zingen (met een afwijkende tekst). Joep staat met een grote witte slang (rattenslang?) bij Joris, Jeroen en Rob schieten met mitrailleurs. Aan het begin gaat het niet helemaal goed, dus we doen het nog een keer over. De 25 seconden haalt hij niet (dat was ook niet te doen), dus de tombola wordt kapotgeslagen.

En dan is het alweer voorbij. Het gaat echt snel! Ik miste nog het onderdeel waarbij je 3 krantenkoppen hebt die je bij elkaar moet zoeken, maar dat zat er niet in. Om 16.00 uur lopen we de zaal weer uit, terug naar de auto. Op zich wel jammer dat er voor de rest niets bij de studio is, want een bakje koffie met een gevulde koek had wel gesmaakt, maar ik had nog wat in de auto liggen. Goede voorbereiding is het halve werk 🙂

Dat was een geslaagde middag. Wil je ook een keer een in het publiek zitten, dit is de site: http://dekwis.vara.nl/ en klik daar op “Bijwonen”.

Op Uitzending Gemist kun je de aflevering terugzien: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1410616

Geen idee hoe ik de voorstelling gevonden heb, maar ik zag “ergens” dat er donderdag 10 april 2014 een voorstelling (of eigenlijk theaterconcert) was van The Bootleg Sixties. Even op Youtube gekeken, daar zag ik onderstaande opname:

Dit leek me wel wat, op mijn vrije donderdagmiddag in de tuin aan de slag en dan ‘s avonds naar goede muziek uit de 60-er jaren luisteren, biertje in de pauze en een biertje na, mijn idee van een zeer geslaagde dag!

Rond half acht naar Leeuwarden, wegens werkzaamheden aan de Tesselschadestraat maar via de Heliconweg naar de Oldehove gereden, hier de auto in de parkeergarage gezet. Het concert was een daverend succes! De show begon (en had tussentijds) beelden uit de 60-er jaren die op het scherm getoond werden. Dus de Wrekers met John Steele en Miss Emma Peel (waar ik vroeger stiekem verliefd op was), plaatjes uit James Bond met Sean Connery, beelden van Kennedy, de maanlanding.

Drie mannen op gitaar (die ook zongen), 1 drummer en 1 toetsenist. Prima muzikanten! En gevoel voor “show maken”. De drummer die zo nu en dan eens even de drumstok door zijn vingers laat draaien (echte drummers kunnen dat), met zijn zonnebril op, enthousiast reageren naar het publiek. Van afstand vond ik hem er wel wat uitzien als Storm van Jiskefet. De lead-zanger (in het midden) vond ik (heel toevallig) dan weer lijken op Kees Prins. De gitarist aan zijn linkerkant (voor ons als kijker rechts) kon ook prima zingen. De andere gitarist was met zijn lange haar meer de “rocker”. De toetsenist tenslotte… wat een muziek kan die uit zijn synthesizer halen. Bij een bepaald nummer zit ik te kijken waar de blazers zitten, maar dat komt dus gewoon uit dat apparaat. En met “A Whiter Shade of Pale” van Procol Harum gaat hij helemaal los.

De zaal zit (ook hier, net als vorige week) niet vol, maar is wel voor driekwart gevuld. En ik kom ook nog 2 Wergeasters tegen! Hoewel ik even denk dat ik echt de jongste bezoeker ben komen er nog 2 jongere muziekliefhebbers naast me zitten. Voor het eerst dat ik bij een “theaterconcert” ben, je zit in je stoel, in tegenstelling tot Qlimax, concert van Metallica en het dorpsfeest. Alhoewel dat meevalt, want de “oudere generatie” op de rijen voor me gaan zo nu en dan staan en helemaal los op de muziek uit hun jeugd. Na de show een cd gekocht met live opnames, kan ik later nog eens terugluisteren welke nummers ze gespeeld hebben.

Een aanrader dus. Ze zijn t/m 3 mei 2014 in Nederland, dus wil je erheen, dan moet je opschieten. Hun website staat hier: http://www.theovertures.com/ Onder Theatre Show kun je de data en locaties terugvinden.

Donderdag 3 april ga ik naar de Harmonie, Cor Bakker en Mike Boddé treden hier op. Op 11 februari had ik namelijk bij Paul en Witteman dit stukje gezien:

http://pauwenwitteman.vara.nl/media/309386

In de andere zaal treedt Guido Weijers op, wederom volle bak net als in de Lawei. Bij Cor en Mike is de zaal voor 2/3e deel gevuld. Toevalligerwijze komen ook de gebroeders Heida uit Wergea achter me zitten. De stukken bevatten nogal wat jazz-elementen, conclusie is dat de mannen prima gespeeld hebben, maar dat het niet echt mijn muziekkeuze was. En dat zorgt er dan voor dat niet is blijven hangen welke nummers er nu gespeeld zijn. De Salsa Agitata die ze bij P&W gespeeld hebben. En een nummer van degene die “This is not America” voor David Bowie geschreven heeft. Eerlijk gezegd had ik dan liever dat nummer gehoord 😉 Ik had wat meer een Mike en Thomas-show-achtige voorstelling verwacht, meer boogie-woogie, meer improvisatie.

Maar goed, laat je hier niet door afschrikken. Ben je jazz-liefhebber en wil je gewoon een avond naar mooie piano-muziek luisteren (zo nu en dan ondersteund door een andere muzikant die de saxofoon en andere blaasinstrumenten bespeelt), dan moet je deze show zeker zien. De agenda staat hier: http://www.corbakker.nl/cor/?page_id=334